ข้อมูลเบื้องต้น
ในวันหนึ่งเหตุการณ์นั้นฉันได้ช่วยคู่หูของฉันที่เป็นชายค่อนข้างน่ารักแต่พลังก็น่ารักเหมือนกัน แทบไม่มีผลกับอีกฝ่ายแล้วตอนนั้นพวกเราก็ร่วมกันช่วยต่อสู้กับชายหนุ่ม 2 คน
พวกเขาแข็งแกร่งมาก แต่ทว่าฉันที่มีพลังเวทย์วาจาสามารถที่จะพูดและจินตนาการถึงเวทย์ที่จะโจมตีก็สามารถสู้กลับได้อย่างง่ายดาย พอสู้กับทั้งสองก็ยอมแพ้ แล้วพวกเราก็ตัดสินใจออกเดินทางร่วมกัน เจ้านายของชายหนุ่มเลือกที่จะมุ่งหน้าเดินไปก่อน เขาเป็นคนเข้าหาคนง่ายที่ท่าทางเข้มแข็ง ฉันที่กำลังตามไปได้พบกับคนรับใช้ที่มีนิสัยเยือกเย็นเขาเดินมาข้างๆฉันพร้อมกับพูดคำว่า "ฝากดูแลเจ้านายของผมด้วยนะครับ" ฉันนั้นที่ไม่ได้คิดไรได้กอดเขาไว้แล้วพูดว่า "แน่นอน" ระหว่างนั้นฉันแวะข้างทางและตอนนั้นทั้ง 3 ได้มุ่งหน้าไปก่อน แล้วฉันก็ได้พบกับคนๆ
หนึ่งๆท่าทางไม่น่าไว้วางใจเขาพูดประโยคหนึ่งออกไป "ทั้งๆที่อ่อนแอแต่ ก็ไม่ยอมแพ้ กลับเลือกที่จะออกมา" ประโยคนั้นทำให้ฉันเข้าใจนิยามคำว่า "เหลือเวลาอีกไม่มาก" ทำให้ฉันนั้นนึกถึงเหตุการณ์นั้นที่คนรับใช้คนนั้นทั้งๆที่หมดแรงแล้วแท้ๆ แต่กลับเลือกที่จะใช้เวลาเคียงข้างเจ้านายใช้ช่วงชีวิตสุดท้ายของเขาเพื่อเจ้านาย เมื่อได้ยินฉันก็ตัดสินที่จะรีบไปช่วยคนๆนั้นแต่ทว่า ภาพสุดท้ายที่ฉันได้เห็นก่อนที่จะตื่น คือ ภาพที่คนรับใช้คนนั้นยืนยิ้มเคียงข้าง ให้เจ้านาย ก่อนที่เขากำลังหายไป.... ฉันที่เห็นเหตุการณ์แต่กลับช่วยอะไรไม่ได้ มันช่างน่าเศร้าเหลือเกิน...
แต่ว่าหลังจากนั้นมันอาจจะแฮปปี้ก็ได้ ฉันก็หวังให้เป็นเช่นนั้น
ความคิดเห็น